تحلیل اهمیت- عملکرد نقش رفتارهای والدین در پیش بینی عزت نفس تحصیلی در دانش آموزان متوسطه دوم گریزان از مدرسه

نوع مقاله : پژوهشی اصیل

نویسنده

کارشناسی ارشد مشاوره توان‌بخشی، گروه مشاوره، موسسه آموزش عالی غیردولتی و غیرانتفاعی شاندیز، مشهد، ایران

چکیده

هدف مطالعه حاضر تحلیل اهمیت - عملکرد نقش رفتارهای والدین در پیش بینی عزت نفس تحصیلی در دانش آموزان متوسطه دوم گریزان از مدرسه بود. یک نمونه شامل 123 نفر از دانش آموزان دبیرستانی (63 دختر و 60 پسر) از شهر مشهد با روش نمونه‌گیری تصادفی چندمرحله‌ای انتخاب شدند و سیاهه گزارش فرزندان از رفتارهای والدین (CRPBI) و سیاهه عزت‏نفس کوپر اسمیت (CSEI) را تکمیل کردند. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از مد‌ل‌سازی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی (PLS-SEM) استفاده شد. دخالت بیش از حد (0/208-=β) و انضباط پیوسته (0/226-=β) پیش بینی کننده منفی و جهت دهی (0/286=β)، تأیید و ابراز نظر مثبت (0/270=β) و شرکت در امور 0/239=β) پیش بینی کننده مثبت و معنادار عزت نفس تحصیلی بودند. به نظر می‌رسد رفتارهای والدین که حاکی از کنترل بالا و آزادی کمتر باشد، عزت نفس تحصیلی را کاهش می‌دهد. در مقابل حساس بودن به تغییرات و پیشرفت‌های فرزندان، شرکت دادن آنان در فعالیت‌های و داشتن الگوهای انضباطی ملایم با افزایش عزت نفس تحصیلی همراه است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

The Importance-Performance Analysis of the Role of Parental Behaviours in Predicting Academic Self-Esteem in High School Truant Students

نویسنده [English]

  • Samaneh Talimdahandeh
MSc. in Rehabilitation Counseling, Department of Counseling, Shandiz Institute of Higher Education, Mashhad, Iran
چکیده [English]

The purpose of this study was to investigate the role of parental behaviour in predicting academic self-esteem in truant students. A sample of 123 high school students (63 females and 60 males) from Mashhad was selected using a multistage random sampling method. They completed the Children's Reports of Parental Behaviour Inventory (CRPBI) and the Coopersmith Self-Esteem Inventory (CSEI). The study used partial least squares structural equation modelling (PLS-SEM) for data analysis. The results indicate that excessive involvement (β=-0.208) and continuous discipline (β=-0.226) negatively predict academic self-esteem, whereas orientation (β=0.286), affirmation and positive opinion expression (β=0.270) and participation in affairs  (β=0.239) positively predict academic self-esteem. The results suggest that parental behaviours indicating high control and low freedom may reduce academic self-esteem. In contrast to being sensitive to children's changes and progress, increasing academic self-esteem is associated with being involved in activities and having mild disciplinary patterns.

کلیدواژه‌ها [English]

  • parent’ s behaviors
  • academic self-esteem
  • school truancy
  • importance-performance analysis